یکی از آنها این است که گفته اند از یک علت صدور بیش از یک معلول ممکن نیست و دیگر قاعده ای امکان اشرف است و دلایل دیگری که به آنها استدلال می نمایند اگر اطلاع بر آنها را طالبید باید به کتاب های مربوطه رجوع کنید و در آن ها بیندیشید.
محقق طوسی ( قدس سره) در کتاب تجرید گفته است: اما عقل دلیلی بر امتناع وجودش ثابت نشده است و ادلۀ اثبات وجود آن هم خالی از اشکال نیست.
دوم اینکه جوهری است نورانی و ملکوتی که ذاتاً و زماناً حادث است و دارای ماده ای است لطیف. چنان که گفته شده است : نفس مادۀ عقل است و عقل اصل در موجودات است و ممکنات دیگر دائر مدار وجود آن می باشند و آن حقیقتی است جامع و وجودی است بسیط که با وحدتش کل وجود و کل قوی می باشد و آن از حیث رتبه اولین آفریده حق تعالی است و نزولش در عالم ماده بعد از وجود عالم ماده است یعنی آن به عینه نور نبوی و حقیقت محمدی (صلی الله علیه و آله) است چنان که از خود آن حضرت (صلی الله علیه و آله) رسیده است که: ( اول آفریدۀ خدا نور من بوده است) و در بعض اخبار اول آفریدۀ خدا عقل بوده است. و در پاره ای از آنها : ( اول ماخلق الله القلم) که ظاهراً اینها تعبیرات مختلفی است  از یگانه حقیقت محمدی (صلی الله علیه و آله) و دلیل بر بیان ما (مولف) روایتی است که علامۀ مجلسی (قدس سره) در مرآت العقول از صدوق (قدس سره) از امیرالمومنین (علیه السلام) نقل نموده است:
( ان النبی (صلی الله علیه و آله) سئل من ما خلق الله عزوجل العقل قال (صلی الله علیه  و آله) خلقه ملک له رئوس یدد الخلائق ؛ من خلق و من یخلق الی یوم القیامه و لکل راسه وجه و لکل آ