اسماء ائمه و تاریخ ولادتشان و وفاتشان
امام اول علی علیه السلام پسر ابوطالب پسر عمو وداماد پیغمبر صلی الله علیه و آله ، کنیه اش ابوالحسن، لقبش امیرالمومنین ، مادرش فاطمه بنت اسد، روز ولادتش بنابر مشهور سیزدهم رجب در کعبه معظمه متولد گشت  ، روز نصب خلافتش هیجدهم ذی الحجه الحرام در غدیر خم سال دهم هجرت رسول صلی الله علیه و آله وفاتش بیست و یکم شهر رمضان سال چهلم هجرت حضرت رسول صلی الله علیه و آله در  اثر ضربت ابن ملجم ملعون شهید گردید سن شریفش مشهور شصت و سه سال و دو ماه و هفت روز گفته اند در سیزده سالگی اول کسی که از مردها اسلام قبول کرد آن حضرت بود، هیچ وقت ببت سجده نکرد ، همیشه فداکار پیغمبر صلی الله علیه و آله و اسلام بود کرامات بسیار از او ظاهر گردید، قبر شریفش نجف اشرف است.
خصوصیات و امتیازات وکرامات آن سرور عالم زیاد است که در این مختصر محل ذکر آنها نیست.
از جمله خصوصیات او این است که در آیه مباهله آنجا که فرموده ( انفسنا و انفسکم) باتفاق مفسرین بانفس پیغمبر صلی الله علیه و آله یکی بشمار آمد و دیگر از مناقب آن حضرت آن که پیغمبر صلی الله علیه  و آله فرمود: ( انا و علی من نور واحد) در اول خلقت نور من و علی یکی بود، و بعد دو قسمت شد قسمتی در صلب عبدالله و قسمتی در صلب ابوطالب قرار گرفت.
و دیگر تولدش در خانه کعبه، که احدی حتی پیغمبر صلی الله علیه و آله در کعبه متولد نشد، و اول کسی که از مردها به پیغمبر صلی الله علیه و آله ایمان آورد علی علیه السلام بود، و دیگر آن که بقول رسول اکرم صلی الله علیه و آله او قسمت کننده بهشت و جهنم است ، حامل لوای حمد است ، ساقی حوض کوثر است ، داماد پیغمبر صلی الله علیه و آله است.
و در شجاعت و سخاوت و باقی فضائل بشری بعد از رسول اکرم صلی الله علیه و آله اول شخص عالم امکان بشمار می رود، و  مناقب آن سرور بقدری ظاهر و هویداست که محتاج بذکر نیست ، و دانشمندان و بزرگان عالم او را شخص دوم عالم می دانند ، و تمام علماء از خرمن آن بزرگوار خوشه چینی کرده اند.
عدد اولاد آن بزرگوار، بقولی بیست و هفت ، دوازده پسر و پانزده دختر و بقول صحیح تر سی و شش نفر بودند ، هفده پسر و نوزده دختر ، چهار نفر آنها از بطن فاطمه زهرا سلام الله علیها بوجود آمدند ، و محسن در شکم آن حضرت سقط گردید . محمد حنفیه از خوله دختر جعفر بهم رسید ، و عباس و جعفر و عثمان و عبدالله مادرشان ام البنین است ، و هر چهار نفر ایشان در کربلاء شهید شدند.
زنان آن بزرگوار ، می نویسند سوای کنیزان دوازده زن نکاحی داشت بعضی را بتعاقب، وبعضی را باهم ، اول فاطمه زهرا که در حیات او زن دیگر نگرفتند (2) خوله بنت جعفر (3) ام حبیب بنت بیعه (4) لیلی بنت مسعود (5) اسماء بنت عمیس(6) ام مسعود بنت عروه بن مسعود ثقفی (7) بنت ابی العاص که دختر زینب بنت رسول الله صلی الله علیه و آله است و اسم های باقی زنان معلوم نیست. 
و شرح معجزات و کرامات آن حضرت کتاب علی حده می خواهد ، کندن در خیبر ، رد شمس و غیر اینها که از تعدد و شماره بیرون ا ست.
و نصایح و اندرزهای او نیز بسیار است ، از جمله آنها این است که فرموده ( با مردم طوری معاشرت نما که تا زنده ای تو را دوست دارند ، و بر مردن تو گریه کنند).
و نیز فرموده: ( زبان عقل پست قلب او است و قلب احمق پست زبان وی است) عاقل اول فکر می کند و بعد سخن می گوید و آدم احمق فکر نکرده سخن می گوید بعد می فهمد بیجا گفته پشیمان می شود.
و نیز از سخنهای آن بزرگوار است که بپسرش امام حسن علیه السلام توصیه فرموده: ( ای پسر من خودداری نما از دوست گرفتن شخص نادان که می خواهد با تو دوستی کند در عوض از روی نفهمی دشمنی می کند ، و نیز با آدم بخیل رفاقت نینداز که در وقت احتیاج تو دست از رفاقت تو بر می دارد ،و نیز با شخص فاسق دوستی نینداز که دوستی تو را ببهای اندک می فروشد، و نیز دوستی و رفاقت مکن با آدم دروغ گو که دروغ گو مثل سراب است دور را نزدیک و نزدیک را دور نشان می دهد یعنی تو را در زحمت و مخمصه می اندازد ، و سخن های بزرگ آن بزرگوار بسیار است که بناچار از بیان آن خودداری می نمائیم.
دوم امام حسن مجتبی علیه السلام ، پدرش علی بن ابیطالب علیه السلام ، مادرش فاطمه دختر پیغمبر صلی الله علیه و آله ، و کنیه اش ابو محمد ، روز ولادتش بقولی سوم شعبان و بنابر مشهور نیمه ماه رمضان بوده سال دوم هجرت ، محل تولدش مدینه منوره ، روز وفاتش بیست و هشتم ماه صفر سال چهل و نهم هجرت مشهور است و بقولی هفتم ماه صفر یا سلخ ماه بوده بزهر جفا شهید گردید ، سن شریفش چهل و هشت سال بوده، قبرش در بقیع است.
معجزات و کرامات بسیار از وجود مبارکش ظاهر گشته و خصوصیات و امتیازات آن جناب بی شمار است.
اول سبطین- اولاد رسول الله صلی الله علیه و آله زیرا که باتفاق شیعه و نسی مقصود از (اولادنا) در آیه مباهله حسن علیه السلام و حسین علیه السلام می باشند.
و یکی از اهل بیتی است که آیه تطهیر درباره آنها نازل گشته « انما یرید الله لیذهب عنکم الرجس اهل البیت و یطهرکم تطهیراً» .
و یکی از پنج تن آل عبا بشمار می رود ، اولاد بزرگ امیرالمومنین علیه السلام و وصی و خلیفه او ، و از بطن فاطمه زهرا و صدیقه کبری سلام الله علیها بوجود آمده و از پستان عصمت شیر خورده.
در صفت حلم و بردباری معروف آفاق گردیده و یکی از امتیاز آن حضرت بشمار می رفت ،در حسن صوری و معنوی در منتهی درجه کمال بوده ، در جمال و کمال مشهور گردیده بود.
از جور معاویه و تابعین او حتی اصحاب و پیروان خود صدمات بسیار بوجود مبارکش وارد آمد و جفاها کشید و همه را تحمل نمود.
پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله نسبت باو و برادرش حسین علاقه بسیار داشت چنان چه شیعه و سنی می نویسند بسیاری اوقات جای آن ها در دامن پیغمبر صلی الله علیه و آله بلکه سر شانه مبارک آن بزرگ وار بود و می فرمود: ( این ها دو جوانان اهل بهشت می باشند).
و همین طوری که آن جناب در صفت حلم و بردباری افضل از تمام مردم بود در سخاوت نیز سخی ترین اهل زمانش بشمار می رفت و در باقی صفات حمیده نیز از همه افضل بود و بایست همین طور باشد زیرا که در مبحث امامت ثابت شده که امام بایستی در تمام صفات نیک افضل از تمام اهل زمانش باشد ، و گرنه لایق امامت و پیشوائی خلق نمی باشد.
و از سخنان آن بزرگوار است که فرموده: ( هلاکت انسان در سه صفت است : کبر ، حرص، حسد. کبر دین را می برد و فاسد می گرداند ، ابلیس کبر نمود بلعنت الهی گرفتار گردید ، حرص دشمن نفس بشر است ، حرص بود که آدم را از بهشت بیرون کرد ، حسد باعث هر مفسده ای است). قابیل از روی حسد هابیل را کشت. و سخن های بزرگ آن بزرگوار بسیار است.
در عدد اولاد آن حضرت بعضی پانزده پسر و دو دختر گفته اند ، بعضی هفت پسر و چهار دختر گویند ، بعضی بیشتر و بعضی کمتر گفته اند. یکی از پسران آن جناب زید بن حسن است که صاحب کمال و جمال بوده زیدیه او را امام می دانند و سه پسران دیگرش عمر و عبدالله و قاسم در کربلا شهید شدند و عدد زن های او نیز بسیار است.
سوم امام حسین علیه السلام پدرش علی بن ابیطالب علیه السلام ، مادرش فاطمه دختر رسول صلی الله علیه و آله ، کنیه اش ابو عبدالله الحسین ، روز ولادتش بقولی سوم ماه شعبان و بقولی پنجم ماه شعبان و بقولی پنجم ماه ربیع الاول و بقولی آخر ماه ربیع الاول سال سوم یا چهارم هجرت در مدینه متولد شد روز شهادتش دهم محرم  سال شصست و یکم هجرت در سن پنجاه و هفت سالگی یا پنجاه و هشت سالگی شهید گردید محل دفنش کربلا.
و فضائل و مناقب و مصائب آن حضرت بقدری زیاد است که هزاران کتاب در وصف آن نوشته شده ، و یکی از هزار اندکی از بسیار آن را نتوانسته اند شرح و بسط دهند.
آن قهرمان عرصه کربلاء ، آن مجاهد فداکار، آن قربانی راه حق تعالی ، برای روح ایمان و نشر قرآن ، در یاری دین جدش از جان و مال و اولاد و اهل و عیال و اصحاب گذشت، و هستی خود را فدا داد، و در راه حق و حقیقت فانی صرف گردید ( آری این است معنی حقیقی فناء فی الله ) تا آن که علم اسلام را ثانیاً بلند نمود ، و تمام مسلیمن را رهین منت خود گردانید.
و برای خلاص نمودن اساس اسلام از تسلط بنی امیه غیرت محمدی صلی الله علیه و آله، و شجاعت اسداللهی ، در ذات حسنی هویدا گردید ، و از طریق مظلومیت اساس بنی امیه را بر هم زد.
در فداکاری و جان بازی کاری کرد که چشم روزگار را خیره نمود در تمام نقاط عالم باسم مبارکش احترام می گذارند ، و او را بشجاعت و دلاوری ستایش می نمایند.
و معجزات و کراماتی که از آن زبده عالم، چه در مدینه و چه در کربلاء حتی کراماتی که از سر مبارکش ظاهر گشته بسیار است که در مجلدات ثبت و ضبط نموده اند.
و خصوصیات و امتیازات آن بزرگوار نیز بسیار است ، دوم سبطین، اولاد رسول الله صلی الله علیه و آله ، یکی از پنج تن آل عبا، یکی از کسانی که آیه تطهیر درباره آنها نازل گشته.
شجاعت مصطفی صلی الله علیه و آله و مرتضی علیه السلام هر دو را دارا بود ، زور و بازوی یداللهی او بقدری بود که می نویسند در عرصه کربلا با لب تشنه یکه و تنها ، یک هزار و نهصد و چند نفر کشته و بجهنم فرستاد.
خداوند در خاک او شفاء قرار داده و دعاء در قبه حسینی رد نمی شود ، زیارت قبر شریفش معادل هزار حج و هزار عمره مقبوله بلکه زیادتر می باشد.
در حدیث است که پیغمبر صلی الله علیه و آله اشاره نمود بحسین علیه السلام و فرمود: این امام و پسر امام و برادر امام و پدر نه امام است ، نهم آنها قائم آنهاست.
عدد اولاد آن حضرت بقولی چهار پسر و دو دختر و بقولی شش پسر و دو دختر و بقول صحیح تر شش پسر و چهار دختر.
عدد زنهای آن بزرگوار پنج زن نکاحی غیر از کنیزان داشت: 1- ام لیلی مادر علی اکبر 2- شهربانو دختر یزدجرد پادشاه عجم مادر امام زین العابدین علیه السلام 3- رباب مادر علی اصغر و سکینه 4- ام اسحق بنت طلحه بن عبدالله 5- قضاعه نام پدرش معلوم نیست.
امام چهارم علی بن الحسین علیه السلام، کنیه اش ابومحمد ، لقبش زین العابدین ، پدرش حسین بن علی علیه السلام ، مادرش بنابر مشهور شهربانو دختر یزدجرد پادشاه عجم ، روز ولادتش بقولی پانزدهم جمادی الثانی و بقولی یازدهم شهر رجب و بقولی پنجم ماه شعبان در سال سی و هشتم یا سی و ششم از هجرت تولد یافت ، سن شریفش پنجاه و هفت سال یا پنجاه و هشت سال بوده  و عبدالملک او را مسموم نمودند قبر مبارکش در بقیع است.
اگر تمام مصائب و آلام دنیا را در یک جا جمع کنند مساوی با کوچک تر مصیبت امام سجاد علیه السلام نمی شود ، واقعه کربلاء شهادت شهداء اسیری خود و دختران پیغمبر صلی الله علیه و آله توهین دشمنان، شماتت اعداء ، مصائب آن بزرگوار بقدری است که زبان از گفتن عاجز و قلم از نوشتن قاصر است.
 و معجزات و کرامات بسیار از آن وجود مبارک ظاهر گشته که در کتب شیعه و سنی ضبط است.
و خصوصیات آن سرور نیز بسیار است ، از جمله صحیفه کامله که منسوب بوی است ، و مشتمل بر علوم و معارف بسیار و در مقام دعاء ومناجات قاضی الحاجات است ، و آن را (عروه الوثقی) شیعیان می نامند.
و چون زمان تقیه بود ،بیشتر علوم و معارف از طریق بندگی را بتوسط دعاء بشیعیان خود تعلیم می فرمود و گریه و مناجات او در شب و روز بقدری بوود که در تعداد یکی از گریه کنندگان عالم بشمار می رود. و بقدری سجده نمود که (بسید الساجدین) ملب گردید و باندازه ای عبادت نمود که (زین العابدینش) نامیدند.
و در عدد اولاد آن حضرت اختلاف است ، در جنات الخلود گفته: بقولی هفت پسر و نه دختر و بقولی دوازده پسر و چهار دختر و بقولی هفت پسر و بقولی یازده پسر ، و بقول دیگر یازده پسر و پنج دختر بودند: 1- امام محمد باقر علیه السلام  2- زید 3- عمر 4- عبدالله 5- حسن 6- حسین اکبر 7- حسین اصغر 8- عبدالرحمن 9- سلیمان 10- محمد اصغر 11- علی اصغر  و از دخترها ، خدیجه ،فاطمه، ام کلثوم و باقی معلوم نیست.
و از سخنان سودمند اوست که فرموده: ( از پنج کس حذر کن و با وی رفاقت و دوستی نینداز ، اول خودداری کن از مصاحبت و رفاقت با آدم دروغ گو که دروغگو مثل سراب است که دور را نزدیک نشان می دهد و نزدیک را دور.
دوم: خودداری نما از معاشرت نمودن با آدم فاسق زیرا فاسق دوستی تو را بلقمه ای یا کمتر می فروشد.
سوم:  رفاقت و دوستی نینداز با آدم بخیل زیرا که تو را محتاج و فقیر می گرداند، چهارم: خودداری نما از معاشرت با آدم احمق زیرا احمق و نادان می خواهد به تو نفع رساند در عوض از روی نفهمی بتو ضرر می رساند ، پنجم: معاشرت منما با کسی که قطع رحم می کند و با خویشاوندان خود دوستی و همراهی نمی کند زیرا یافته ام در کتاب الله همچه کسی ملعونست.
و نیز از سخنان اوست که فرموده: کمال معرفت و دین مسلم در چند چیز است: 1- ترک کردن کلامی که فائده برای دین یا دنیای وی ندارد 2- خودداری نمودن از خصومت و نزاع 3- صبر و حلم نمودن در ناملایمات روزگار 4- حسن خلق.
امام پنجم محمد بن علی علیه السلام کنیه اش ابوجعفر، لقبش باقر علوم ، پدرش علی بن الحسین علیه السلام، مادرش ام عبدالله بنت الحسین و حضرت باقر  از طرف پدر و مادر هر دو علوی بوده در سال پنجاه و هفتم یا پنجاه و هشتم از هجرت در مدینه متولد شد ، عمر شریفش پنجاه و هفت سال و بقولی پنجاه و هشت سال و بقولی پنجاه و نه سال بوده، وفاتش هفتم ذی الحجه و بقولی در ماه ربیع الاول و بقولی در ماه ربیع الثانی در مدینه بزهر جفا شهید گشت.
و معجزات و کرامات بسیار از آن حضرت نقل می نمایند که در کتب اخبار ضبط و ثبت گردیده.
و خصوصیات و امتیازات و القاب او نیز زیاد است او را باقر علوم گویند یعنی شکافنده علمها ، و نیز القاب دیگر دارد مثل ذاکر ، شاکر ، هادی، صابر ، جامع، حاضر و غیر اینها که دلالت می کند بر زیادتی علم و کمال او و اینکه در تمام کمالات افضلیت دارد بر تمام خلق.
در عدد اولاد آن بزرگوار خلافست ، بقولی چهار پسر و دو دختر ، بقولی سه د ختر و بقول صحیح تر پنج پسر و دو دختر داشت: 1- حضرت امام جعفر صادق علیه السلام 2- عبدالله که هر دو از یک مادر بودند 3- ابراهیم 4- عبدالله که آنها نیز از یک مادر بودند 5- علی 6- زینب از یک مادرند 7- ام سلمه مادرش معلوم نیست.
زنهای آن جناب سوای کنیزان خاصه دو زن نکاحی داشت ، یکی ام فرده بنت قاسم بن محمد مادر امام جعفر صادق و عبدالله بود ، دوم ابن حکم مادر ابراهیم و عبدالله.
و از سخنان سودمند آن جناب این است که فرموده: هیچ عبادتی بهتر از نگاهداشتن شکم و فرج از حرام نیست و هیچ چیز نزد خداوند دوست تر از سئوال کردن از او نیست و بهترین اعمال نیکی کردنست و هیچ چیز نزدیک تر بعقوبت از بد کردن نیست ،و بدترین عیوب اینست که در عیوب خود کور و در عیب مردم هوشیار باشی، و مردم  را امر کنی بکاری که خود نکنی ، و نهی نمائی بچیزی که خود ترک ننمائی و همنشینان خود را آزار نمائی بسخن ها و کارهای بی فائده.
و نیز از سخنان آن بزرگوار است که توصیه می فرماید بجابر بپنج چیز:
1- اگر کسی بتو ظلم نمود تو بوی ظلم مکن 2- اگر کسی بتو خیانت نمود تو باو خیانت مکن 3- اگر کسی تو را تکذیب نمود بغضب نیا 4- اگر کسی تعریف از تو نمود خوشحال مشو  5- اگر کسی مذمت تو را نمود جزع مکن و فکر کن در آنچه درباره تو گفته شده اگر صحیح است بدان غضب حق تعالی بر تو بزرگتر است از آنکه در نظر مردم بیقدر باشی ، و اگر مردم بتو افترا زدند و در ت نبوده آنچه درباره تو گفته اند ثوابی برای تو می باشد بدون اینکه زحمتی کشیده باشی.
امام ششم جعفر بن محمد علیه السلام، کنیه اش ابوعبدالله ، لقبش صادق ، پدرش امام محمد باقر علیه السلام، مادرش قرینه، کنیه مادرش ام فروه، ولادتش در مدینه در هفدهم ربیع الاول در سنه 83 یا 80 واقع شده، بعلت سمی بوده که منصور خلیفه باو داده بود ، وفااتش بقولی بیست و پنجم شوال و بقولی بیست و پنجم ماه رجب عمر شریفش مشهور شصت و پنج سال و بعضی شصت و چهار گفته اند ، محل دفنش بقیع.
فضائل و مناقب امام جعفر صادق علیه السلام بقدری زیاد است که زبان از وصف آن عاجز و قلم از تحریر آن قاصر است.
اسم مبارکش و لقب شریفش دلالت دارد بر فضائل و مناقبش، زیرا جعفر نام نهر جاری است ، و فیضان علوم و معارف از آن سرور مثل نهر جاری سیران داشت ، صادق و مصدق ، راست گفتار و درست کردار ، حلیم و بردبار، رقیق القلب و ترحم کننده بر بیچارگان ،فاضل و حکیم و زاهد.
خلاصه در تمام صفات حمیده و فضائل نفسانیه از تمام مردم برتری داشت ، نشر علوم و احکام و معارف از آن وجود شریف ناشی گردیده ، زیرا که در عصر دولت بنی مروان منقرض گردید، و دولت بنی عباس بنام تشیع ظاهر شد، این بود که بنی عباس بآن حضرت احترام می کردند و در نتیجه زمینه برای نشر علوم اندازه ای باز شد.
و اصحاب و یاران و راویان ن جناب را بچهار هزار و سیصد و چند نفر شمرده اند.
دانشمندان و فضلاء در مجلس موعظه و درس آن جناب حاضر می شدند و از آن وجود مبارک تعلیم می گرفتند و علم می آموختند و مذهب شیعه بوجود او رونق گرفت ، این است که اثنی عشریه را جعفری مذهب گویند.
با طبیعیین و مادیین  بسیار مجادله می فرمود و آنها را مجاب می نمود بطوری که بسیاری از آنها اسلام اختیار می نمودند.
فضائل و مناقب آن بزرگوار بقدری بوده که بشمار نمی آید و دوست و دشمن با فضیلت و اعتراف دارند.
در کتاب جنات الخلود روایت از خود آن حضرت است که فرموده: نزد ما اهل بیت است علم بآن چه از اول عالم واقع شده و آنچه تا آخر عالم واقع می گردد و علوم ومعارف در قلب ما الهام می شود و ما کلام ملائکه را می شنویم و شخص او را نمی بینیم و نزد ما است جفر احمر و جفر ابیض ، جفر احمر ظرفی است که اسلحه رسول الله در وی است، و در نزد هر کس از ما باشد امامت تفویض باو است یعنی او امامست و هرگز بیرون نمی آید تا قیام قائم اهل بیت و جفر ابیض ظرفی است که تورات موسی علیه السلام و انجیل عیسی علیه السلام و زبور داوود علیه السلام و صحف ابراهیم علیه السلام و سایر کتب سماویه در آن ضبط است و نرد ما است صحف فاطمه سلام الله علیها و در آن نوشته است هر چه حادث می شود تا قیامت از نام های کسانی که پادشاهی خواهند نمود ، و نزد ما است جامعه و آن کتابی است که طول او هفتاد زراع است که بخط علی علیه السلام و املاء رسول الله صلی الله علیه و آله نوشته شده و تمام حدود و احکام و آن چه مردم محتاج باو می باشند در آن ثبت است.
از هشام بن حکم که یکی از بزرگان اصحابش بود نقل می نمایند که گفت از ابی عبدالله حعفر بن محمد صلی الله علیه و آله در یک مجلس پانصد مطلب راجع بعلم کلام سئوال نمودم حضرت از همه آنها جواب کافی فرموده ، از روی تعجب گفتم: قربانت ، البته برای امام لازم است علم قرآن و علم احکام ، اما علم بامثال این علوم چه لزوم دارد، فرمود: آیا گمان می کنی خداوند کسی را حجت گرداند بر خلق و نزد او نباشد علومی که مردم محتاج باو باشند.
عدد اولاد آن بزرگوار بقولی فقط هفت پسر داشت ؛ و بقول صحیح تر هفت پسر و سه دختر داشت:

2- موسی بن جعفر علیه السلام 3- عبدالله افطح 4- اسحق 5- محمد 6- عباس 7- علی ، دختران آن حضرت ام فروه فاطمه، نام دختر دیگر معلوم نیست.
زنان او دو زن نکاحی داشت و چند زن از اسراء ، و از سخنان سودمند اوست که در بحار از هشام بن سالم چنین نقل می نماید که گفت: شنیدم ابا عبدالله علیه السلام بحمران می فرمود: ای حمران همیشه باشخاصی نظر نما که در مقدرات پست تر از تواند، و نظر مکن بکسانی که از تو بالاترند( یعنی همیشه بزیر دست خود نظر کن)تا آن که قانع گردی بآن چه قسمت تو شده و لایق زیادتر گردی و بدان عمل کمی که از روی یقین باشد بهتر است از عمل بسیاری که از روی یقین نباشد و بدان که نیست ورعی که نافع تر باشد از اجتناب نمودن از آن چه خداوند حرام فرموده و خودداری نمودن از اذیت مومن و ترک نمودن غیبت آنها و عیشی خوشتر از خوش خلقی نیست ومالی نافع تر نیست از قناعت بکم، و جهل و نادانی نیست که ضررش زیادتر باشد از عجب بنفس.
امام هفتم  موسی بن جعفر علیه السلام لقبش کاظم، کنیتش ابوالحسن و ابو ابراهیم نیز گفته اند، پدرش جعفر بن محمد علیه السلام ، مادرش حمیده بربریه از اسراء بربر بوده ، نامش فاطمه صاحب جمال و کمال و در علم و دانش مقام بلندی داشته ، تولدش در ماه صفر در سنه 108 و بقولی 128 بعد از هجرت بوده، عمر شریفش پنجاه و چهار سال و بقولی پنجاه و پنج و بقولی شصت و پنج سال بوده ، هارون الرشید در حبس او را بزهر شهید کرد و در کاظمین مدفون است.
آن امام مظلوم از دشمنان دین بسیار جفا کشید ، و از بنی عباس مثل هادی و مهدی و هارون الرشید ستم های زیاد بآن حضرت نمودند، و آن وجود شریف را چند دفعه در حبس زجر دادند و همه را بردباری و تحمل نمود ، و بقدری صبر نمود که اختصاص پیدا نمود بصفت حمیده (کظم غیظ) این بود که او را کاظم لقب نمودند یعنی فرو برنده خشم و غضب.
فضائل و کرامات بسیار از آن وجود مبارک ظاهر گردیده چنان چه اهل تاریخ از سنی ها کرامات زیادی از آن بزرگوار نقل نموده اند و کتاب های بسیار در فضائل او نوشته شده.
و اصحاب و یاران آن حضرت بسیار بودند لکن از دشمنان تقیه می نمودند و معجزات و کرامات بسیار از آن وجود مبارک ظاهر گردید که در کتب شیعه و سنی ثبت و ضبط گردیده.
و از سخنان سودممند آن حضرت که در ضمن توصیه مفصلی که بهشام فرموده این است که: لقمان بپسر خود گفت: ای پسر من دنیا دریای عمیق است که در وی غرق شده عالم بسیار و کشتی که تو را از غرق نجات دهد تقوی است ، و طناب آن کشتی ایمان است ، و شراع آن کشتی توکل است و قوام آن کشتی بعقل است ، و راه نمای آن کشتی علم است ، و سکنه آن صبر است.(33)
ای هشام برای هر چیزی دلیلی است و دلیل عقل فکر است، و دلیل فکر سکوت است ، و برای هر چیزی پیشنهادی است و پیش رو عقل تواضع است و در جهل و نادانی تو همین بس که ترک نکنی آنچه را که نهی گردیده شده ای از آن ، ای هشام اگر در دست تو گردوئی باشد و مردم او را لؤلؤ و جواهر بدانند نفعی بحال تو ندارد زیرا تو می دانی آن گردوئی است و بعکس اگر در دست تو لولو و جواهر باشد و مردم گمان کنند گردوئی است ضرری بحال تو ندارد زیرا تو می دانی دارای جواهر می باشی تا آخر حدیث که خیلی مفصل و منطوی بر کلمات حکمت آمیز است.
عدد اولاد آن حضرت در جنات الخلود است هیجده پسر و نوزده دختر بودند:

عدد زن های آن حضرت ، زن نکاحی نداشت همه اولاد آن جناب از کنیزان بودند و نام ایشان معلوم نیست.
امام هشتم علی بن موسی علیه السلام ، کنیه اش ابوالحسن ثانی، لقبش رضا ، پدرش موسی بن جعفر علیه السلام ، مادرش از اسرای نوبه او را طاهره نام گذاردند و عالمه و فاضله و عابده عصر بوده ، ولادتش پانزدهم یا یازدهم شهر ذی القعده یا ذی الحجه 148 یا 153 بعد از هجرت در مدینه متولد گشت، سن شریفش مشهور پنجاه و پنج سال گفته اند و بقولی پنجاه و یک سال و بقول دیگر چهل و نه سال و چند ماه و در ایام حیاتش معجزه و کرامات بسیار از وجود مبارکش ظاهر می گشت و محل دفنش در چهار فرسخی طوس که مقبره هارون الرشید بوده و امروزه اثری از قبر او پیدا نیست و محل زیارتگاه شیعیان است، مامون او را بزهر جفا شهید گردانید.
خصوصیات و امتیازات آن بزرگوار بسیار است و لقب مشهورش رضا و رضی است ، . ملقب برضا گردید برای آن که در مرتبه رضا که بالاترین صفات حمیده و مقام مقربین است در منتهی درجه کمال بوده و آن امام غریب مظلوم از ظالمین بسیار جفا کشید و همه را تحمل نمود و بتقدیرات الهی راضی بود.
و از سخنان سودمند او است که فرموده: مومن ایمانش کامل نیست مگر وقتی که در وی سه صفت باشد یکی از حق تعالی ، و یکی از پیغمبر صلی الله علیه و آله و یکی از امام علیه السلام، اما صفت حق تعالی کتمان سر (یعنی سر کسی را فاش ننماید) ، اما از پیغمبر صلی الله علیه و آله با مردم مدارا نماید ، از امام در سختی ها و ناملایمات دنیا صبر نماید و بردبار باشد.
و از سخنان او است: عبادت بزیادتی نماز و روزه نیست بلکه عبادت بسیار تفکر و تدبر کردن در مخلوقات خدا و اوامر او می باشد.
و معجزات و کرامات بسیار آن سرور بسیار است ، و از تمام ائمه علیه السلام زیادتر کرامت از آن وجود شریف ظاهر گردید، و نشر علوم و حکمت در زمان او بمنتهی درجه کمال رسید، زیرا مامون عباسی که ر آن زمان خلیفه بود اظهار تشیع نمود و اعتراف کرد که خلافت حق امام رضا و آباء کرام اوست نه حق بنی امیه و بنی عباس ، این بود که امام رضا علیه السلام مجال وسیعی پیدا نمود برای نشر علوم و حکمت، و نیز در آن زمان کتب حکمت حکماء یونانی بعربی ترجمه شده بود ، و شبهات و اشکالاتی بین دانشمندان بمیان آمده بود که احدی غیر از امام که خزینه علوم پیغمبر صلی الله علیه و آله شبهات را مطابق دین جدش پیغمبر صلی الله علیه و آله ببیان واضح جواب می فرمود و حقیقت و سر مطالب را بمردم می فهمانید.
و بقدری علوم ومعارف از آن وجود مبارک هویدا و ظاهر گردید که تمام دانشمندان آن زمان اعتراف بافضلیت و امامتش نمودند ، و نیز تمام مورخین از شیعه و سنی فضائل و کرامات او را ضبط نموده اند.
عدد اولاد آن بزرگوار: بقولی فرزند منحصر بیک پسر بود و او امام محمد تقی علیه السلام است ، و بقولی سه پسر داشت و بقولی شش پسر و بقول صحیح تر پنج پسر و یک دختر.
و زن های آن حضرت دو زن نکاحی داشت ، یکی ام حبیبه دختر مامون الرشید و اسم زن دیگر معلوم نیست.
 امام نهم محمد بن علی علیه السلام ، کنیه اش ابوجعفر ثانی، لقبش تقی الجواد، پدرش علی بن موسی الرضا، مادرش ام ولد و شبکیه خیزران نامیده شده و از اهل بیت ماریه قبطیه بود و از زنان برجسته عالم بشمار می رفت، تولدش دهم ماه رجب  و بقولی سیزدهم یا هجدهم یا دوازدهم ماه رمضان سنه ولادتش 195 هجری قمری در مدینه متولد شد، سن مبارکش بنا بر مشهور بیست و پنج سال و دو ماه و هیجده روز گفته اند و در پشت سر جدش امام موسی بن جعفر علیه السلام در کاظمین مدفونست و بتوسط معتصم عباسی یا زن آن حضرت مسموم گردید.
فضائل و کرامات آن بزرگوار بسیار است ، و خلافت و وصایت از پدرش امام رضا علیه السلام باو منتقل گردید ، و نه ساله بود که پدرش امام رضا علیه السلام شهید گردید، و در همان سن کودکی کرامات و معجزات محیر العقول از وجود مبارکش ظاهر گردید ، و بزرگان شیعه از اطراف بخدمتش می رسیدند و اخذ مسائل مشکله می نمودند، چنین نقل می نمایند که در یک روز سی هزار مسئله مشکل از حضرتش سئوال نمود و همه جواب کافی بیان فرمود.
و در زمان خلافتش از معتصم عباسی جفاهای بسیار کشید و نگذاشتند امرار حیات نماید این بود که در سن جوانی آن حضرت را شهید نمودند(الا لعنه الله علی القوم الظالمین).
و آن حضرت باعتبار امتیازات و خصوصیاتی که در وجود مبارکش بود چند لقب داشت، تقی که مشهورترین القاب او است ، او را تقی گفتند زیرا که تقوی و پرهیزکاری او در منتهی درجه کمال بود ، و دیگر از صفات برجسته او جود و بخشش بود باین اعتبار او را جواد گفتند ، و نیز لقب های دیگر باعتبار صفات حمیده اش دارد.
عدد اولاد آن جناب بقولی دو پسر و پنج دختر و بقول صحیح تر دو پسر و دو دختر داشت. پسران آن حضرت یکی علی بن محمد علیه السلام امام علی النقی امام دهم شیعیان و دیگر موسی و دختران یکی فاطمه و دیگر امامه است.
زن های آن حضرت سوای کنیزان یک زن نکاحی داشت و او ام الفضل دختر مامون الرشید بود که مامون بعد از شهادت امام رضا علیه السلام او را طلبید و دختر خود را باو عقد بست.
و از سخنان سودمند اوست که در ضمن حدیثی فرموده: (34) کسی که بدون علم عمل کند فساد او زیادتر می گردد از اصلاح او ، و کسی که بقلب رو کند بحق نزدیک تر می گردد باو از کسی که بدن خود را بزحمت بیندازد درعبادت ، و کسی که پیروی نماید شهوات و هوای نفس خود را ، دشمنان خود را بآرزوی خودشان می رساند ، یعنی کسی که بدل خواه خود عمل کند در مهلکه می افتد و دشمنان او خوشحال می شوند و فرمود : کسی که با مردم مدارا ننماید در زحمت و مهلکه می افتد تا آخر کلامه الشریف.
امام دهم علی بن محمد علیه السلام ، کنیه اش ابوالحسن ثالث ، لقبش الهادی، النقی ، پدرش امام محمد تقی علیه السلام ، مادرش از اسراء بود سوسن نام داشت و بقولی وی را سمانه می گفتند و در منتهی جمال و کمال صوری و معنوی بود در زهد و تقوی نظیر نداشت، ولادتش مشهور دوم ماه رجب گفته اند و بقولی پنجم و بقولی سیزدهم ماه رجب بوده و بقولی نیز دهم ذی الحجه و بقولی هفدهم آن و بقولی نیمه ماه جمادی الاخر در سنه 214 هجری قمری در موضعی از حوالی مدینه متولد شد ، سن شریفش چهل و دو سال و بقولی چهل و یک سال و شش ماه و بقولی چهل سال بوده ، وفاتش بیست و ششم جمادی الاخر و بقولی دوم ماه رجب و بقولی پنجم یا سیزدهم آن سنه 250 واقع گردید و بزهر جفا او را شهید نمودند و در سر من رای در منزل مسکونی خود مدفون است.
 و کرامات و فضائل و خصوصیات آن بزرگوار نیز بسیار است ، از روایات معلوم می شود در موقع وفات پدر بزرگوارش هفت ساله بوده ، و با این صغر سن بقدری کرامت و علم و فضل از آن وجود مبارک ظاهر گردیده و بروز ظهور نموده که بغیر از انبیاء و اولیاء از کسی ممکن نیست ظاهر گردد.
و از سخنان سودمند او که در بحار مجلسی نقل می نماید این است که فرموده: هر کس از خدا بترسد همه کس از وی می ترسد ، هر کس اطاعت خدا کند همه او را اطاعت می نمایند، و فرمود: کسی که اطاعت کند خالق را باک ندارد از سخط و غضب مخلوق، و کسی که اطاعت نماید مخلوق را و خدا را بغضب آورد پس یقین داشته باشد که خداوند مخلوق را بر وی مسلط می گرداند (یعنی او را بسخط و غضب آنها گرفتار می نماید). و فرمود نمی توان خالق را توصیف نمود مگر بآن چه خودش خود را معرفی نموده و چگونه می توان توصیف نمود خالقی که حواس عاجزند از ادراک وجودش ، و وهم و پندارها قاصرند از شناسائی کوچک تر اوصافش، و ممکن نیست چشمها باو احاطه نماید.(35)
بزرگتر است از آنچه وصف نموده اند او را وصف کنندگان و عالی تر است از آنچه تعریف نموده اند او را تعریف کنندگان ، بهمه چیز دور است در عین نزدیکی بآن و نزدیک است بهر چیزی در عین دوری از آن تا آخر حدیث که خیلی مفصل است.
عدد اولاد آن حضرت بقولی سه پسر و یک دختر و بقول صحیح تر چهار پسر داشت:
1- امام حسن عسکری علیه السلام 2- حسین 3- محمد 4- جعفر کذاب ، که می نویسد با آن که در منتهی درجه فسق بود بعد  از پدرش ادعای امامت نمود و با امام حسن عسکری علیه السلام مجادله می نمود و مردم با بجبر بامامت خود دعوت می نمود و بعد از برادرش امام حسن عسکری علیه السلام نیز مدعی امامت و جانشینی او بود.
اما زنان آن حضرت چون در یک جا مسکن نمی گرفت همه از اسراء بودند و زن نکاحی نداشت.
امام یازدهم حسن بن علی علیه السلام ، کنیه اش ابو محمد ، لقبش الزکی العسکری ، پدرش اما علی النقی ، مادرش اگر چه از اسراء بود لکن از زن های بزرگ عالم بشمار می رفت و گویند پادشاه زاده بوده و برای او چند نام گفته شده: حدیثه مسماه بحرینیه و حضرت عسکری چهارم ماه ربیع الثانی یا هشتم یا دهم از آن یا دهم ماه رمضان در سنه 231 یا 233 هجری قمری در مدینه متولد شد ، سن مبارکش مشهور بیست و هفت و بیست و هشت سال گفته اند و بعلت زهری که بآن حضرت خورانیدند شهید گردید و در سر من رای در منزل خود پهلوی پدر بزرگوارش مدفون است.
معجزات و کرامات و فضائل و مناقب آن بزرگوار مثل آباء کرامش بسیار بوده چندین معجزه از آن وجود مبارک نقل می نمایند و در کتب ضبط نموده اند.
و اصحاب و یارانش نیز بسیار بوده اند و پنج لقب برای آن حضرت گفته اند:
اول: زکی از جهت تزکیه نفس مبارکش بزکی ملقب گردید.
دوم: خالص چون در تمام امور خلوص نیت داشت ملقب بخالص گردید.
سوم: سراج چون ایمان بوجود مبارکش روشن بود او را سراج یعنی چراغ لقب نهادند.
چهارم: هادی زیرا هدایت کننده و رهنمای مردم بود.
پنجم: عسکری  و او را عسکری گفتند برای آن که از جور خلفای عباسی آن حضرت را در میان قشون توقیف می نمودند و خلفای عباسی اگر چه بظاهر بآن حضرت احترام می گذاشتند لکن در باطن بی اندازه از جور آنها در شکنجه و آزار بود بطوری که از پشت پرده با شیعیان خود صحبت می نمود.
و در فضیلت او همین بس که اولادی از آن وجود مبارک ظاهر گردید که عالم را بنور علم و دانشش منور می گرداند و زمین را پر از عدل و داد می کند پس از آن که پر از ظلم و جور شده باشد.
اولاد آن بزرگوار : گویند اولاد او منحصر بود بیک پسر و او مهدی محمد بن حسن است که منتظر قدوم مبارکش می باشیم و غیر از نرجس خاتون که ازاسراء بود و مادر امام حجت بود زن دیگری نداشت.
امام دوازدهم محمد بن حسن علیه السلام مهدی صاحب العصر و الزمان اسم مبارکش اسم پیغمبر ( م ح م د) و کنیه اش کنیه پیغمبر صلی الله علیه و آله ابوالقاسم و ابوعبدالله یعنی یک صد و هشتاد و دو اسم برای آن حضرت گفته اند و القاب او نیز بسیار است و او همان کسی است که پیغمبر صلی ا لله علیه و آله و ائمه طاهرین علیهم السلام خبر داده اند که وقتی فسق و کفر عالم را فرا گرفت از پس پرده غیبت ظاهر می گردد و جامعه را اصلاح می نماید و عالم را روی پایه عدل استوار می گرداند و دین حق و سلطنت حقیقی محمدی صلی الله علیه و آله در آن وقت عالم را فرا می گیرد و پیغمبر صلی الله علیه و آله و ائمه علیهم السلام آنچه قلبل از ظهور آن حضرت از فسق و فجور و هرج و مرج و باقی اموری که فعلاً بسیاری از آن را مشاهده می نمائیم و آنچه هنگام ظهور پدید می گردد تمام را بتفصیل بیان فرموده اند کسانی که درک آن زمان را بنمایند بهمان علامات بخوبی او را می شناسند.
معجزات و کرامات بسیاری قبل از غیبت از آن بزرگوار ظاهر گردیده و حین ظهورش نیز ظاهر می گردد.
و خصوصیات و امتیازات آن سرور نیز بسیار است ، طول عمر که اقرار بر آن ندارد مگر مومنی که قلبش مطمئن باشد بایمان و دیگر از خصوصیات او زیادتی عمر بدن مبارکش تغییر نمی کند و همیشه بسن آدم چهل ساله می ماند.
و دیگر ظهور دولت محمدی صلی الله علیه و آله و رواج شریعت اسلام بدست او می شود و پیغمبران مثل حضرت عیسی و خضر و ادریس علیهم السلام در نماز باو اقتداء می نمایند.
گنج های زمین برای آن حضرت ظاهر می گردد، بین مردم حکم بباطن می نماید، کفر و ظلم را از میان مردم بر می دارد امتیازات او بسیار است و آن سرور عالم در سن کودکی از شر دشمنان در همان سرداب که در منزل خود در سرمن رای بود غیبت فرمود، و نواب خاصی داشت یکی بعد از دیگری که عرایض شیعیان را بخدمت آن حضرت می رسانیدند و جواب می فرمود پس از آن غیبت کبری نمود تا وقتی که باذن حق تعالی ظاهر گردد.
علامت ظهورش بعض علاماتی است که زودتر ظاهر می گردد که بسیاری از آنها فعلا نمودار گردیده و همه می بینیم ، مثل این که فرمود: از قرآن نمی ماند مگر رسمی، از دین نمی ماند مگر اسمی ، بی عفتی و بی دینی شایع می گردد ، در نظر مردم کار قبیح نیکو می نماید و کار نیک قبیح ، کفر سراسر عالم را می گیرد و بسیارچیزهای دیگر مختصر نمودیم.
و بعض علاماتی است که نزدیک ظهورش پدید می گردد و آن نیز بسیار است در کتاب جنات الخلود چند علامت نوشته ، خروج سفیانی ، اختلاف بنی عباس در ملک، کسوف خورشید و خسوف ماه در غیر وقت،فرو رفتن بعض ولایات بزمین، قتل نفس در کوفه ، هفتاد نفر کشته شدن در کوفه ، کشته شدن مرد هاشمی بین رکن و مقام ، خراب شدن دیوار مسجد کوفه، پیدا شدن سپاه از خراسان ، خروج یمانی ، ظهور مغربی بمصر، ظهور ستاره روشن در مشرق و کج شدن آن بطوری که دو سرش بهوا برسد ، پیدا شدن سرخی در آسمان ، پیدا شدن آتش در هوا در سه روز یا هفت روز ، زیادتی عرب بر همه طوایف، خرابی مصر و شام آمدن شط فرات بکوچه های کوفه ، دوازده نفر از اولاد ابی طالب ادعای امامت می نمایند، شصت نفر کذاب ادعای نبوت می کنند، زلزله شدیدی می شود که بسیاری از مردم بزمین فرو می روند ، مردم بی سبب بسیار می میرند ، نقص در اموال و کمی ربح در تجارت ، و بعضی مردم مسخ می شوند بصورت بوزینه و  خوک ، در چشمه آفتاب صورتی ظاهر می گردد که سر و سینه اش نمایان است ، جمعی از مردگان نزده می گردند ، در ماه جمادی الاخر و دو روز از رجب بیست و یک مرتبه باران می آید ، طلوع آفتاب از مغرب (شاید مقصود از طلوع آفتاب از مغرب ظهور امام قائم باشد از طرف مغرب).
و بسیار علاماتی که در یک هزار و سیصد و هفتاد سال قبل پیغمبر صلی الله علیه و آله و ائمه طاهرین خبر داده اند، و فعلاً برأی العین می بینیم که بسیاری از آن علامت ها ظاهر گردیده ، و امیدواریم بزودی وجود مبارکش از پس پرده غیبت هویدا گردد ، و عالم را بنور وجود خود روشن گرداند.
ولی چه می شود کرد ، درست همان است که در کلام مجید فرموده : « صم بکم عمی فهم لا یعقلون» مردم اینها را می بینند لکن گنگ و کر و کورند و نمی فهمند.
فضائل و خصوصیات امام زمان ما بسیار است که در کتب شیعه و سنی نقل شده ، و چون بنابر اختصار است بناچار از بیان آن خودداری می نمائیم.
و چون حدیث ( من مات و لم یعرف امام زمانه مات میته الجاهلیه) که پیغمبر اکرم فرموده: کسی که بمیرد و امام زمان خود را نشناسد مرده است مردن ایام جاهلیت و آن زمان قبل از اسلام بوده ، که مردم همه بت پرست بودند ، و این حدیث اتفاقی بین شیعه و سنی است و احدی از مسلمین انکار ننموده ، و نیز اتفاقی بین شیعه و سنی است که پیغمبر صلی الله علیه و آله فرموده: وقتی کفر و ظلم عالم را فرا گرفت ظاهر خواهد گردید کسی که نامش نام من و کنیه اش کنیه من از اولاد فاطمه سلام الله علیها عالم را پر از عدل و داد کند پس از آنکه پر از جور و ظلم شده باشد ، اینست که همه مسلمانها بلکه تمام ادیان مختلفه که در روی زمین می باشند قبول دارند ، که در آخرالزمان وقتی کفر و ظلم عالم را فرا گرفت کسی پیدا می شود که عالم را اصلاح نماید ، منتهی هر کسی آن مصلح بشر را باسمی می خواند.
یهودی می گوید :  همان پیغمبری است که حضرت موسی علیه السلام خبر داده بقدومش ، نصرانی گوید: حضرت عیسی بن مریم است که از آسمان نزول اجلال می فرماید ، و نیز باقی مذاهب هر یک بمذاق و رأی خود اسمی بآن مصلح بشر می گذارند.
و در سنی ها نیز کسی منکر اصل قدومش نیست و همه اعتراف دارند مخصوصاً عرفاء و مشایخ آنها مثل شیخ محیی الدین عربی که پیشوای طریقت و تصوف است ، در کتاب فتوحات مکی خود که در سیر و سلوک و عرفان نوشته ادعاء می نماید که من خدمت آن حضرت رسیده ام.
و نیز در فتوحات مکی ، در باب سیصد و شصت و ششم نوشته : ( مهدی که پیغمبر صلی الله علیه و آله بشارت داده بقدومش در آخرالزمان او از اهل بیت رسول الله صلی الله علیه و آله و خلیفه اوست ، ظاهر می گردد و زمین را پر از عدل می نماید پس از آن که پر از ظلم و جور شده باشد ، و نیز گفته پیغمبر صلی الله علیه و آله فرموده: اگر نمانده باشد از دنیا مگر یک روز خداوند آن روز را طولانی می گرداند تا آن که ظاهر گردد قائم آل محمد صلی الله علیه و آله و از حجت و خلیفه خداست ، ظهور او در مکه در بین رکن و مقام است خوشبخت ترین مردم در آن زمان اهل کوفه اند ، غنیمت بتساوی تقسیم می کند، حکم بعدل می کند ، عدالت را بین مردم اجرا می گرداند، در زمانی ظاهر می گردد که دین بین مردم سست شده باشد ، هر کس از حکم او بیرون رود کشته می گردد هر کس با او منازعه کند خوار می گردد، عارفین بخدا باو ایمان می آورند.
و برای او اصحاب و یارانی است که حکم او را اجرا می نمایند و او را یاری می کنند و آنها وزراء اویند و وظائف سنگین ممالک را بدوش می کشند ، در یک روز شماره آنها بسیصد و سیزده نفر می رسد که همگی آنان از عجمند در آن ها عرب نیست لکن بزبان عربی تکلم می نمایند.
و نیز بسیاری از عرفاء و علماء که همه آنها از اهل تسنن می باشند ، مثل ( صدر الدین قونوی، شیخ عبدالکریم یمانی ، عبدالرحمن بسطامی، و غیر این ها ) اشعاری در وصف امام قائم علیه السلام سروده اند، که اگر بخواهیم شمه از آنها را بیان کنیم طولانی می شود و بنابر اختصار است. اللهم عجل فرجه و سهل مخرجه.
پدر آن حضرت امام حسن عسکری علیه السلام ، مادرش نرجس خاتون ملکه و شاهزاده از اسرای روم بود و بقولی دختر قیصر از نسل شمعون که یکی از حواری عیسی علیه السلام است بوده ، محل تولدش در سامراء سال دویست و پنجاه و پنجم یا ششم هجری و بعضی پنجاه و هشت گفته اند ، در شب جمه پانزدهم ماه شعبان قریب بفجر تولد یافته و بروایتی هشتم شعبان بوده و معجزات و کرامات و فضائل ائمه دوازده گانه علیهم السلام از حد و حصر متجاوز است که در کتب شیعه و سنی ضبط گردید و در اینجا چون بنابر اختصار است کلام را بپایان رسانیدیم.
در اول کتاب گفته شد خوشبختی و سعادت مندی که در طلبش می گردیم دو رکن دارد: یکی صحت مزاج و دیگری آسایش و فکر و آرامش روح بدو چیز محقق می گردد:یکی ایمان بمبدء و معاد و دیگری تهذیب اخلاق و راجع به عقائد و ادله آن بقدری که بر تمام مکلفین دانستن آن واجب است و احدی در جهل بآن معذور نیست گوشزد نمودیم.