فضائلی که شیعه در امام شرط می داند
امام بايستي اعلم واشجع و اسخي و اورع و اعدل از تمام مردم باشد يعني علمش و شجاعتش و سخاوت و زهدش از تمام مردم برتر و بالاتر باشد تا آن كه سزاوار منصب خلافت و امامت گردد.
(اصل پنجم) آيا امام مثل پيغمبر بايستي معصوم باشد يعني در هيچ وقت نه در ايام كودكي و نه بزرگي بهيچ وجه خطا و گناهي نه عمداً و نه نيساناً از وي صادر نشده باشد.
هر خردمند و  دانشمندي مي داند كه البته امام مثل پيغمبر بايد معصوم باشد تا آن كه كلام او مورد اطمينان واقع شود و سني ها عصمت را در امام شرط نمي دانند.
(اصل ششم) امام بايستي كاملاً عارف باشد باحكام و قوانين شريعت و معاني و تفسير قرآن را بوجهي كه مقصود بوده بداند و صاحب (نفس قدسيه الهي ) باشد و گر نه آن چه مقصود از امامت است كه حفظ مقررات شرع و اجراي احكام قرآن باشد از وي ساخته نمي شود بلكه اگر داراي اين خصوصيات نشد اسم امامت و پيشوائي تمام امت بر وي صادق نيست.
و چون كسي  عارف (بمافي الضمير) نيست جز خدا كسي نمي داند چه كس داراي مقام عصمت و ولايت است پس بايستي تعيين خليفه از جانب خداوند بدست پيغمبر صلي الله عليه و آله باشد كه عالم بحقيقت همه چيز است نه اين كه امر امامت را بدست خلق گذارد.
چگونه ممكن است پيغمبر صلي الله عليه و آله با آن شفقت و مهرباني كه درباره امت داشت كه هر وقت مي خواست چند روزي از مدينه بيرون رود خليفه اي معين مي فرمود وقت رحلت از اين دنيا  خليفه معين ننمايد ؟ هرگز ممكن نيست و چگونه ممكن است بعد از خود امر خلافت را مهمل گذارد در صورتي كه هيچ عملي نيست كه درباره او حكمي مقرر نفرموده باشد حتي راجع به ( بيت الخلا ) احكامي دارد از واجب و حرام و مستحب و مكروه، كسي كه اين نبست را به پيغمبر صلي الله عليه و آله دهد كانه پيغمبر صلي الله  عليه و آله را منشأ اختلاف و فساد دانسته و ساحت قدس رسول اكرم صلي الله عليه و آله منزه از اين نسبت است.
(امامت خاصه) ايا بعد از پيغمبر صلي الله عليه و آله چه كسي لايق منصب امامت و رياست عامه خلق بوده است؟
پس از آن كه ثابت شد كه باتفاق تمام مسلمين بعد از پيغمبر صلي الله عليه و آله نصب امام و كسي كه زمام دار امور تمدن اسلامي و حافظ قوانين شرع و  اجاي احكام الهي باشد لازم و واجب است بچند اصل مسلم ثابت مي شود كه خليفه بلا فصل بعد از پيغمبر صلي الله عليه و آله علي بن ابيطالب عليه السلام است.