یکی از شئون پیغمبری مقام عصمت است
هر پیغمبری باید معصوم باشد یعنی از اول عمر تا آخر هیچ خطا و گناهی و لو سهواً از او سر نزند زیرا اگر خطاکار باشد چگونه می توان وثوق و اطمینان بگفته های او پیدا نمود؟
و از آیاتی که بر می آید که از انبیاء گناه صادر شده مثل ( و عصی آدم ربه) ظاهرش مراد نیست ، بلکه علماء گفته اند: ( ترک اولی) (9) بوده و نه مخالفت نهی ، اینست که در هر جائی که یک عمل جزئی که مخالف با مقام آنها بوده از آن ها صادر می گشت مضطرب می شدند و سالها بنای گریه واستغفار می گذاشتند تا آن که توبه آنها قبول می شد.